12 weken!

Jawel, vandaag is Juul exact 12 weken oud! Zoals elk klein spook, zet ook dit Bonneke heel ons leven en vooral ons huishouden overhoop, dus vergeef mij dat de computertijd er wat bij inschiet. Kobe en Tijn zijn een lang weekend op reis en we maken nu vooral gebruik van die zee van tijd om nen hoop jobkes in orde te brengen die al schandalig lang liggen te wachten. De nieuwe afwasmachine is geïnstalleerd, de muur is een plankje rijker, bijna alle kapotte lampjes zijn vervangen,... Doe daar nog een (bijna) propere badkamer en een kleerkast in de eerste fase van uitmesting bij, mét als kers op de taart een paar deugddoende dutjes, en dat lange weekend vliegt zo voorbij!

Nils geniet ondertussen van zijn paradijs, het rijk voor hem alleen! Of dat zo gezond is, daar hebben we zo onze twijfels bij ;) Hij hangt tegenwoordig ferm het zwijn uit, 't is de leeftijd, 't is een fase, maar 't blijft gelukkig toch vooral een schatje!

En toen zei Kobe...

"Ik ga niet trouwen later als ik groot ben, ik ga gewoon samen met mijn Tijn gaan wonen en veel snoep eten!"

Een bril!!!

Jawel, de nieuwe bril is aangekomen! En uitgebreid getest, én goedgekeurd! We zijn mee met de mode, dus 't is een groter exemplaar geworden. De glazen zijn exact dubbel zo groot als de vorige, dus het is wel efkes wennen. Maar schérp dat ik weer zie, schérp!!! Bij de vorige bril was de beschermlaag het aan het begeven, dus ik keek door die plekken, waarschijnlijk niet heel erg gezond... Maar ja, zo ne nieuwen bril kost schan-dá-lig véél geld! Ge wilt niet weten hoeveel eurokes er op mijne neus staan, amai! Soit, als hij even lang meegaat als het vorige exemplaar, dan valt het nog wel mee ;)
Ik hoop in elk geval dat ons jongens niet de kwaliteit van mijn ogen geërfd hebben. Ik ben heel blij dat ze mijn schone blauwe kijkers hebben én uiteraard ook de lange wimpers, maar het brilletje zou ik hen toch liefst besparen!

Eén van dees dagen volgt er wel eens een foto met de bril op de juiste plaats, maar op dit late uur heb ik geen zin in een poseersessie. Laten we eerlijk zijn, niemand zit te wachten op ne foto van Kim met een gezicht van ik-wil-in-mijn-bed.

En wat dat plakkertje daar doet? Da's leesvoer voor binnenkort! Iets met een goeie daad. Eens scout, altijd scout, of zoiets. Maar dan zonder de scouts. En nu moet ik écht gaan slapen, want er komt niks zinnigs meer uit, slaaplekker!

Het voorbije weekend...

... was druk en goedgevuld! Zaterdag was ik een hele dag op mijn lappen voor de vrijgezellendag van de Jessie, maar Pieter ging met de jongens (én opa Melsele) het schoolfeest onveilig maken.

Voor ik 's morgens vertrok, hadden we nog snel even deze foto gemaakt, want Juul was op zaterdag exact 10 weekjes oud! Hoera!

Zondag stond er dan nog eens een Zoo-bezoekje op de planning. Ahja, dat abonnement moet zwaar renderen hè! Darya en tante Lien waren ook mee: feest! In afwachting van de ongetwijfeld massaal betere foto's van ons Lien, hier al een paar die Pieter met zijn gsm getrokken heeft:

Jaja, op de terugweg passeerde er een conducteur die zomaar zijn pet op het hoofd van Nils plantte, en toen gewoon verderliep. Even later kwam hij er natuurlijk weer om, maar hij had ze lang genoeg achtergelaten zodat ze er alledrie eens mee konden poseren... Héél fijn! :)

't Is de gruffalo!!!

Sinds ons laatste bezoekje aan de geweldige boekenwinkel Pardoes, waren we een luistercd van de gruffalo rijker. Een goede keuze van Kobe, want die cd heeft hier al tientallen keren opgestaan (vooral in de auto) en er volgt altijd luid protest als we ergens toekomen en het verhaaltje is nog niet gedaan. Toen we dit weekend terug bij Pardoes langsgingen voor een workshop voor Kobe en Tijn, was de keuze snel gemaakt: de bijhorende boekjes! Vandaag dus geen verhaaltje voor het slapengaan op hun kamer, maar wel met z'n allen in de zetel in het boekje kijken terwijl de cd de rest deed...

Auw!!! (bis)

Jawel, voor de tweede avond op rij zitten zowel Juul als ik met krampen. Ongelooflijk toch, grom...
Iets te veel last en iets te dubbelgeplooid dus om echt deftig te bloggen, dus duiken we maar gewoon weer snel in het fototoestel voor foto's van het puzzel-eens-op-de-zetel-moment vandaag. Net voor het slapen nog even alles uit de kast halen (letterlijk dan) en dan bedje in!

Auw!!!

Na drie dagen stilte, ging ik vandaag nog eens een mega inspanning doen om dat te compenseren. Maar ik zit hier op dit moment dubbelgeplooid van de krampen dus 't zal toch maar een mini-berichtje worden. Over die krampen dan maar ineens, awoe! Want ik ben niet alleen, ook Juul is aan 't afzien. En dan begint het hè, graven in mijn geheugen: wat heb ik allemaal gegeten en gedronken? Waar kan hij niet tegen? Waar kan ik niet tegen? Zucht... Veel meer dan wachten, zit er helaas niet op. Wachten tot de lucht eruitkomt, langs boven of langs onder. Vooral langs onder. Onze buikjes maken hetzelfde geluid: broebelen, borrelen, en af en toe een stevige scheet. Hij valt gelukkig wel te troosten aan de borst, maar ik moet het uitzitten vrees ik :(

Om toch een beetje vrolijk af te sluiten een paar leuke foto's: daarstraks mijn vier mannen eens naast elkaar op de zetel gekregen. Poseren, daar zijn ze een ramp in. Als ik vraag om te lachen, roepen ze gewoon in koor: "hiiiiiiiiieeeeee".
En dan krijgt ge zoiets, haha!

Verwend!

Jaja, rótverwend, dat ben ik! Knutsels, knuffels, koffietjes, kusjes, én kotskes! Jawel, ook Juul denkt aan mij op deze moederdag ;)

Let vooral op Nils zijn gezicht op de tweede foto. Groot verdriet; hij wou nog een koekje uit Kobe zijn cadeautje, maar moest even wachten tot na de foto...

Mama, kijk eens hoe schattig ik bij Juul lig???

En net voor hij daarstraks ging slapen: "Mama, ik hoop dat het morgen voor jou een leuke dag wordt, want jij bent dan het feestbeest!"
Mijn toekomstige schoondochter mag mij nu al oneindig dankbaar zijn. Zo'n attent ventje!!!

Maar wie ooit onzen Tijn aan den haak slaat, die heeft het ook alvast getroffen. Daar druipt de liefde zo mogelijk nog harder af. Donderdagavond ga ik altijd naar een naaicafé (Den Draad, absolute aanrader trouwens!) maar ik vertrek pas als ze in hun bed liggen. Voor hij ging slapen, zei hij zomaar vanzelf "Mama, véél plezier op jouw stikles vanavond!"

Een bende mannen in huis, het zaligste wat er is als ge 't mij vraagt! ;)

Pantekoek!

Gisteren was Juul 2 maandjes oud, hoera! Niet speciaal gevierd hoor, ik besefte het ook pas 's avonds in 't naaicafé toen iemand vroeg hoe oud hij al was ;)
Helemaal toevallig dus, aten we gisteren pannenkoeken. Of volgens Nils: pantekoeken! Tijn vond het hilarisch, en bleef maar "pantekoek! pantekoek!" roepen. Tot de, euhm, ja, pantekoeken onze oren uitkwamen. Er waren er nog drie over, en die werden deze morgen met veel plezier als ontbijt opgegeten.

Geen foto's van de kindjes getrokken gisteren en vandaag, maar wél van dit kleine vriendje dat deze morgen ein-de-lijk klaar was. Ik ben er in massaal veel kleine beetjes aan bezig geweest het voorbije jaar denk ik. Zo voelt het toch in elk geval. Giraf... af... AF! :)

Vier??????

Het blijft de standaard reactie als mensen die mij niet kennen, vragen hoeveel kindjes ik heb. De bijhorende blik is er meestal eentje van ongeloof, "gij-zijt-zot" en medelijden tegelijk, en als ik geluk heb zit er wel al eens een spatje bewondering bij ook :)
Ik weet niet goed wat mensen zich voorstellen bij vier kleine kabouters in huis, maar ik vind het geweldig goed meevallen. Een beetje druk soms, dat wel, maar de woensdagnamiddag is nu bijna om en ik ben nog geen enkel grijs haar rijker. Juul heeft het grootste stuk flink geslapen, Tijn en Nils hebben "soep" gemaakt, Kobe heeft vooral in de zetel gehangen en de cd's van het Geluidshuis beluisterd, de playmobil 1-2-3 ligt verspreid over heel de living, Tijn is druk in de weer met een windel (hij heeft al zijn nek, zijn beide voeten en zijn buik gebroken, ocharme!),...

Enkele sfeerbeelden...

Mama!

Iedereen heeft zo zijn goede kantjes en zijn slechte kantjes. Daarnaast zijn er ook van die dingen waar ge gewoon rotslecht in zijt, een complete ramp om het nog properkes te omschrijven... Bij mij is dat: het huishouden. Pas op, ik kan geweldig goed grondig opruimen, zorgen dat alles hier in huis een plekske heeft, de hele kelder uitmesten,... Maar "gewoon" kuisen, blèh... Het is ook zo zinloos. Dweil ik, dan is het de dag erna toch weer vuil. En als het vuil is, ziet ge dat eigenlijk (bijna) niet. Dus stel ik dat lekker uit. Stofzuigen is ook ok. En eigenlijk, als ge eens een paar dagen niet stofzuigt... Die paar (hm) kruimels onder tafel, daar gaat hier ook niemand van doodvallen, toch? Stof op de kasten is ook best gezellig, en spinnenwebben kunnen gewéldig mooi zijn! Ik heb een heel fascinerend stofnetwebding in de badkamer, maar da's voer voor een volgende blogpost...

Ramen, nog zoiets! Toen ik nog hoogzwanger was, zorgde de nestdrang ervoor dat die eens een grondige poetsbeurt kregen. Sindsdien heb ik ze met geen vinger meer aangeraakt. De jongens daarentegen... wel!
Wie regelmatig voorbij ons huis rijdt, heeft zeker al eens een paar ventjes op de vensterbank zien staan. Geen paniek, onder die vensterbank staat een zetel. Die zetel is ook nog eens uittrekbaar tot een ligvlak van tweepersoonsbedformaat; dus als onze jongens van de vensterbank springen, komen ze veilig terecht. Ze weten dat, en dus mogen die sprongen ook best spectaculair zijn.
Diezelfde jongens eten regelmatig eens iets met hun handen én zijn fervente neuspeuteraars, dus jullie willen niet weten wat hier allemaal aan de ramen plakt! Het is eigenlijk écht dringend tijd dat ik ze nog eens kuis, maar ik stel het altijd maar uit... Want een maandje geleden kreeg Tijn plaklettertjes voor zijn verjaardag. Toen Kobe fier kwam vertellen dat hij een verrassing voor mij op het raam geplakt had, werd ik eerst kwaad. Op de vorige lading plakkertjes-op-het-raam had ik namelijk nogal zitten vloeken om ze eraf te krijgen, en mijn ramen wáren nu eindelijk eens proper, aaaaah!!!

Tot ik zag wát er op het raam stond natuurlijk...

Smelt!

Ik heb hem platgeknuffeld en gezegd dat dat daar héél lang mocht blijven hangen!
Tijn heeft al een poging gedaan om ze er af te krabben, maar de lijm blijft natuurlijk. Mama, daar geraken ze niet zo gemakkelijk vanaf, haha!

Ik ga er rond kuisen denk ik. Of ik gebruik het nog een tijdje als excuus om er toch maar niet aan te moeten beginnen... Kijk gerust eens wat langer als ge nog eens voorbij ons huis rijdt, zoek de "AMAM" boven de hoofdjes van mijn vensterbankspringers, en laat het mij vooral weten als mijn ramen er schandalig vuil uitzien langs buiten. Want ik zie dit van binnenuit en ben daar best tevreden mee! ;)

Papa!

Juul is fan van de papa! En omgekeerd natuurlijk ook. Ik was net mijn hersenen aan 't pijnigen waarover ik vandaag zou kunnen bloggen (wegens geen verse foto's van vandaag), tot ik mij omdraaide en dit schoon tafereel in de zetel zag. Niet veel extra uitleg nodig, geweldige ventjes heb ik toch in huis hè...

Badje vol!

Als Kobe, Tijn en Nils in bad gaan, verhuist altijd de helft van de inhoud van het speelgoedkeukentje mee. Standaard badspeelgoed vinden ze maar niks, leve de pannekes!!! Juul mocht heel even mee in het grote bad, en kreeg van elke grote broer een pannetje warm water over zijn buik...

Help! Juul wordt oud!!!

Acht weken al! Acht!!! Elke dag krijgen we hem gemakkelijker aan het lachen en hij kan ook al een tijdje geamuseerd rondkijken in zijn park. Dat vinden de grote broers natuurlijk geweldig, die laten met veel plezier vanalles boven dat kleine hoofdje rondzweven... Dat gaat uiteraard ook eens fout aflopen, ik hou mijn hart al vast en kan alleen maar hopen dat het een zacht speelgoedje is dat dan recht naar beneden op dat kleine neusje valt... Ze zijn er zó geweldig lief voor, maar kennen hun eigen kracht natuurlijk niet. Stevige zoentjes, verpletterende knuffels, "dáár mogen we niet aankomen hè mama!" met de vinger gevaarlijk dicht bij (op, eigenlijk) het fontanelleke... Gelukkig zijt ge daar bij een vierde al heel wat geruster in. Hij kan ook maar vroeg genoeg leren om tegen een stootje te kunnen, hij zal het nog kunnen gebruiken als jongste van den hoop!